Ut was un echte Sneeker, hij hiete de Wit, mar syn bijnaam was de Baron. Niet dat ur su ryk was of su, nee, ut sat um meer in syn manier fan lopen, de búk foarut en un houding as ot ur de honderdúzend an u kont hat. Ut was ok wel wat un meneer met syn hoedsje op u kop die’t trouwens altyd even lichte at ur een froumens teugen kwam.

Hij en syn frou hadden ok kiendes. Nee, over allemaal wil ik ut niet hewwe, mar wel even over syn seun Jan. Die hiete ok de Wit fan achternaam, toeval warskienluk.

Hij liep krek as syn fader, búk foarut en un slag in u rug. Mar su noemden um niet de Baron

su as syn fader, nee su noemden um Akkerdekwak , Jan Akkerdekwak. Su konnen de mèèste Sneekers u nok wel.

Ut sal in de jaren sestug weest hewwe, dat Akkerdekwak un leuk autootsje te koop staan sag

bij de Stiënklip in u buut. 500 gulden froeg de eigner foar ut fehikel, wat ur troues niet iëns su gek út sach. Ut leek Akkerdekwak wel wat, alhoewek ur sels gin rydbewys had.

Nee, hij su ut autootsje deurferkope. Foar dy prys moest ur wel wat handel in sitte docht Jan.

Noul iet ik al wat deur skiemere dat Jan nooit veul te makken hat, laat staan fan 500 gulden.

Nee, sun groat bedrag moest Jan erges liene fansels.

Hij had massel, un goeie vriend wu ut ontbrekende bedrag wel anfulle, mar dan wu dur ok wel us met Jan ut ryden fansels en hij had un rydbewys, dat kwam ok moai ut.  

Toen su ut geld bij elkar hadden su ut karke ophaalt wurre.

Mar de ferkoper wu eest syn centen hewwe, der was de man nou iën keer koopman foar.

Na ut betalen fan ut wagensje liepen beide mannen met rooie koppen fan opwiining naar hun autootsje toe, ut contactsleutelsje met un breed gebaar in ut slotsje stekend.

Ut su heve. Mar wat su ok draaiden, ut moterke starte niet. Accu naar de kloten.?? Su wisten ut niet, mar su waren noch bij de ferkoper in è buut, die su ut wel foar hen in orde make dochten su.

Akkerdekwak trok an bel en de ferkoper dee open..Ut mo- mo- terke wil niet sta- sta- tte sei Jan die’t altyd wat stotterde at ie ut syn doën raakte. Su, suden jou dur wel even naar siën wille want su komme we niet su  fer.

Moterke, sei de man, moterke, mar wie seit dat u run moter in dat ding sit, dér hef ik ut niet over had. Ik hef dat ding just kocht foar de moter, omdat myn eigen moter stukken was.

Trouwes at u run moter insitten had, hast um foar die prys ok niet kregen, dat snapst toch seker self ok wel. Akkerdekwak snapte dur tuurluk geen donder fan, mar hij hadok  gin poat om op te staan.

Had ie um eest mar probere mutten sei de ferkoper, eigen skuld, dikke bult.

Dur sat niks andes op dan ut kring mar weer te ferkopen. Su poetsten um mooi op en Jan su foar de ferkoop sorge.

Ut karke kwam langs de dyk te staan met un bodsje “TE KOOP” dur op en ut werkte, want su kregen un koper op besoek.

Jan ston as un volleerd ferkoper met syn kont teugen de foarkant fan u auto ut ding an te pryzen en toen de koper wat aarzelde over syn ankoop, probeerde Jan ut met de legendarische

woorden: Je kenne um rustig kope,  “IK STAAN FOAR DE GEBREKEN” en Jan ston niet iëns te liegen toen ur dat sei.

 

Cees Veenstra.