Kiepeëikes ( Sikke Procéé )
Un stadsgenoat de’t heel feul jaren ut stadsbeeld met bepaald het was Sikke Procéé.
Ut haar wat wild op è kop, un skeiding an iën kant en slúk haar foar de Sneekers.
Meastentiids hat ur syn brúne visgraat-overjas an, dér konnen ju hem hast in út tekene.
Syn swat mesjesteren broek en syn gele klompen maakten Sikke kompleet.
Ut woaninkje wér at Sikke in woande ston in de Graafsbuut, un dwassstraatsje fan è 2e Oasterkade. At ju de foardeur open deden, konnen je over un paar half ferrotte balken in ut haltsje in è woankamer komme, want ut measte floerhout in ut haltsje was ferdwenen.
Sikke had ok un túntsje foar de deur, nou ja, un túntsje, un stukje groan foar de ramen werin ie un kiepehok staan had, in dat hok un stuk of seuven kiepen.
’t Sal syn groatste besit ok hast wel weest hewwe. De eikes fan die kiepen waren un belangryk onderdeel fan ut dageluks voedsel wat Sikke kreeg.
As drinken nam ur wel us un glas melk, wat ouwisseld wudde met un fleske bier.
Met dat laatste was dur ok ut meast bekend in è stad.
Dinsdags was ur op u feemerk te finen en syn hannel beston wel út un knien, un geitsje of un bokje, dat niet ferkocht wudde op sun dag en foar de kooplui te veul moeite was om ut weer met naar hús te nimmen.
Dat was sun dag , dat Sikke met syn brún besketen klopmpen deur de stad liep, ut geitsje an un eindsje sisal touw, dat altyd wel erges op feemerk te finen was.
At syn dag goëd was kreeg ur wel us un pilske fan un boer, mar at ie wat ferdiënd had met ut ferkopen fan un geitsje of su, dan wu Sikke noch wel us extra pilske in nimme en dan was dur ok al gau dronken.
Dan konnen ju um fanau de feemerk tot an syn hús toe hore, want hij had un flink lúde stem.
Met deselde stem liet ju dan ók hore, ot ur ju mocht of niet, wat ur met name in è buut fan è Koninginnebreuge noch wel us an è méénsen dúdluk make wu.
Bij die breuge wu Sikke wel us wat ‘hangen’ blieve. Sikke kon in Sneek ok mar twee soaten fan méénsen, nameluk die’t ie mocht,- en die’t ie niet mocht,-en dér was hij in elk gefal dúdluk in. Op un keer kwam dut in è stad op my ousetten en froeg of ik syn haltsje niet wat opknappe kon, want at ie wat te feul dronken had kon dur hast niet fatsoènluk in sien hús komme. Mar dat sei hij dur niet bij fansels.
Ik dus op un avend na ut werk even bij Sikke thús kieke,- en Sikke had gelyk, dur moest wat an dat haltsje gebeure, andes súden dur eerdaags ongelukken gebeure.
Nou was ut niet un groat probleem, want met un paar plankjes fan un foege meter was ut probleem al snel oplost.
Ik de andere daags met de plankjes en un háánfol spikers naar ut woaninkje fan de bêste man.
Un kleine drie kwartier later was ut klusje al klaard,- en froeg Sikke wat è kosten waren.
Omdat ut un klusje fan niks was, wu ik ur geen geld foar frage fan sun arme sloeber.
Toen ik dat teugen um sei, boad Sikke an om dan mar wat kiepe-eikes bij myn frou te bringen. Saterdachmorren ston Sikke foar de deur met syn eikes foar de frou,- en dat het ur noch heel wat saturdagen deen.
Ut moaiste fon ik noch, dat ur su lang der eikes brocht het, niet iën keer drank op had, dat was foar Sikke un geweldige prestaasje.
We hewwe um op ut laats mar ferteld dat we niet meer eies fan um hoefden, andes had ie folges oans deurgaan met besorgen fan syn eikes.
Bij latere onmoëtingen in u stad het hij oans ok altyd frienluk goeiendag seit en had ur ok altyd un praatsje met oans.
Nee, Sikke was su kwaad noch niet.
Cees Veenstra.