De oprichters fan de V.H.S.
Swygend ston ur op, syn ogen swaar fan ut feule turen naar de foto’s fan oud Sneek.
De beulig dee um seër fan ut lange sitten in syn stoel, werfan de sitting ut model fan syn kont
in u loop fan u jaren annomen had.
Hij liep naar ut raam fan u woankamer en met è hannen op syn rug staarde die naar ut water fan u Swette.
Ut skiemerde um suver foar syn ogen.
Sien grootste hobby begon sich teugen um te keren, sien kasten saten allemaal stampvol met dokumenten, kranteknipsels en foto’s fan ‘Oud Sneek’.
Sneek, de stad wer at ie um as geboren Holláánder toch su thús foëlde.
Mar hoewel hij um un echte Sneeker foëlde, had ie ut Sneekers nooit praten en ut su dur warskynluk ok wel nooit meer fan komme, derfoar had ie te lang in Naarden woant.
Hij foëlde hoe ’t syn gedachten naar un oplossing fan syn probleem sochten en opeens wist ur ut .
Su moesten un feriëniging oprichte en dan siën dat su un echt onderkommen kregen foar alles wat met Sneek te maken het en hij su dan foarsitter fan die club wurre.
Hij su Jan us even belle, Jan Kalsbeek die at ur kende fan syn foarsitterskap fan buutferieniging
“Rondom de Martini”, wer’t Jan ok wel kontacten met had as foarsitter fan wykferiëniging
“De Noarderhoek” Hij wist dat die ok feul spulsjes over Sneek had.
En dan su dur ok gelyk die gewichtheffer mar even belle, Johannes de Wit, wer’t fan wist dat die un soat bojemfoansten fersamelde, mar ok feul ansichtkaaten over de stad bijmekaar spaard had. Mar ok wist Johannes feul fan u stad, su had ur wel begrepen.
Hij pakte de telefoan en draaide ut nummer fan Jan Kalsbeek. Dur wudde niet opnomen
en op u klok siënd, bedocht ur, dat Jan tuurlijk niet thús was op dit tiidstip.
Had ie wete kennen, want Jan was altyd druk met “syn” wykgebouw.
Dan Jehannes eest mar belle, die nam gelukkig wel op en met de kenmerkende sware basstem klonk op lúde toan deur de hoorn: “met Jehannes” .
Sieso , die hat ur te pakken.
Toen ur Jehannes útleid had wat u bedoëling was fan syn telefoansje,was die gelyk foar ut idee fan Henk in. Su moesten mar us bij elkar komme, praaten su ou.
De folgende dag belde Henk om un uur of zes in u middag naar Jan Kalsbeek, want dan su dur wel thús weze, su hat ur bedocht.
En hij had mazzel, want Jan nam gelyk de telefoan op, sei dat ur even syn poppe an u kant lège moest wer at ur met an u opereren was en lústerde naar wat Henk um te fertellen had.
Hij was ut hieledal met Henk iëns , dat ur wat gebeure moest en se praatten un datum en uur ou om bij elkar te kommen.
Dit speulde um ou su rond najaar fan 1997 en su heffe toen bij wyze fan proef met syn drieën un feriëniging op richten, ók om te siën, ot su ut rède konnen om leden te krijen foar de jonge feriëniging.
Nou dee blieken, dat ur un soad belangstelling was foar disse club en hij groeide as koal.
Su had, dat su al gou fersterking hewwe moesten om ut spul an ut draaien te houwen.
Henk foëlde um as selsbenoemde foarsitter helemaal te plak, terwyl Jan de taak as foarlopig penningmeester op um nam. Toen ur na un jaar in u gaten kreeg dat ie de kontribusie niet self houe mocht, het ie ut gou an un ander over deen. Jehannes wudde bestuurslid, mar syn eigen groate hobby fan “aardewerk” fersamelaar nam su feul tiid in beslag, dat ie der later mar fanou siën het. In 1998 hewwe su ut officeel maakt, met echte statuten en un húshoudelijk reglement en de heleboel bij un notaris depeneerd.
Henk is noch steeds foarsitter en dat het twee redenen, ten eerste omdat ie ut suk moai werk fiend en ten tweede, omdat ie de statuten nog noait goed lezen het.
Mar dat sal de rest un sorg weze, hij doët syn stinkende best om de feriëniging foarút te helpen, en sulang at dat um lukt, wud ie gewoan gedoogd binnen de club, want dur binne niet feul op u wereld die’t sufeul tiid in un feriëniging steke, dat sal jim allemaal ók wel dúdluk weze.
Dus Henk , bedankt foar dien enorme inset.
Cees Veenstra.