Fan u trap ou fallen.

 

 

Geale Dijkstra was un iënvoudige hadwerkende man, die ondermeer werkt het as opperman / klusjesman bij Gerrit Doevendans die froeger op ut Hoogend sat met un boubedriif.

Disse Gerrit kreeg in de jaren zestug fan è forige eeuw opdracht foar de útbreiding fan ut ferf-fabriek fan Tjallema an de Oppenhúzerweg.

Nou wu ut toefal dat ik dér as jonge fan un jaar of twintug ok an ut werk was as timmerman.

Dér learde ik Geale wat beter kennen en dér ken ik ok wel un ferhaaltsje over fertelle.

Ut was nameluk su, dat un groat deel fan ut werk in beton útfoerd wurre moest en dér kon Geale syn hart ophale, of ferknoeie, want ut was fansels flink bealegen achter de betonkrôden en dat gong soms dagenlang deur. Beton stortte met un kubel had noch niet un kop fan hoord, laat staan fan un betonpomp.

Nou was Geale ok wel wat un appatte ferskyning op ut werk, dat mut ik dur wel bij sêge.

Met syn roaie kop en syn wat groat útfallen neus was ut un wat apatte ferskyning.

Bovenop die roaie kop droeg ur un pet, wer at an weerskanten royale oren onderút staken en at ur de pet ou dee, dan kwam dur un spierwitte en wat kalende kop te foarskyn , die’t de persoan Geale helemaal kompleet maakte.

Op ut lyf droeg ur un blau boerejaske, un mesjesteren broek en an è foeten un paar leazen, maat 48 met pine, wérbij ut ók nog leek dat ie su ferkeard om an had, mar dat kwam omdat syn foeten wat naar búten stonnen.

Tot sufer un beeld fan Geale Dijkstra, wat fedder  un hele goeie kerel was.

Nou waren we in de sestiger jaren fan de forige eeuw an ut werk bij de al eeder noemde Flexa fabriek, werbij at Geale op un wat hogere ferdieping syn werk ferrichtte, toen de toeter foar ut skaft op lúde wyze dudluk maakte dat ut de hoogste tyd was foar un bakje koffie.

Dat was ut moment dat Geale snel wudde, te snel disse keer, want toen dur as de soademieter bij de trappes del floog om un goed plekje in ut keetsje te krijen, strúkelde hij over de laatste treden fan u betontrap en klapte mat syn hele 80 kilo op u betonfloer.

Dit su iederiën wete , want Geale kermde ut hele spul bij elkar, sudat ut mar even duurde dat alle bouwfakkers om um heen stonnen en ut ergste vreesden foar de bêste man.

Hennie Doevendans, ‘neef’ foar de bouwfakkers, kwam ter plaatse en sei - deur de neus pratend-"dit lykt niet bêst jonges, hij sal syn poat wel broken hewwe" dit omdat Geale met beide hannen syn sere poat omklemde en de meast augrieselukke gelúden út stoate.

Ok de op ut werk anwezige architect Bouke Leemann kwam dur bij staan en belde gelyk om un dokter. Na un minuut of tien was de dokter anwezug en die besloat om un ambulance te bellen, terwyl Geale noch lei te te swemmen in è aandacht die’t ie fan syn maten kreeg.

Mar ut tij su kere, want opiëns kreeg Geale in u gaten wat ur regelt was deur de architect en de dokter en dér hat ur niet op rekend.

Toen ut goed tot um deurdrong sloech um de skrik om ut hart, sprong overeind en naaide dur út, ut hele personeel, de dokter en de architect ferbouereerd acterlatend.

Tydens de koffie hewwe we ut dur noch útgebreid over had, dat Geale de hele kluit te kyk setten had en dat geenien in u gaten had dat ie um grauwelich ansteld had, want ’s middachs was dur al weer an ut werk en kon ie allienug mar un blauwe plek siën late.

Dat ur dit noch lang fan syn maten hore moest, sal iederiën dúdluk weze.

Dit was un ferhaal over un man die su goed was as bôle, mar die oans met bovenstaand gebeuren mooi bij de neus nomen had.

 

Cees Veenstra.