Oarlog in ut Sperkhem.    Cees Veenstra

Ut sal begin jaren vyftug fan è foruge eeuw weest hewwe. Repatrianten út indië kwamen naar Nederland. Ók oanze jonges die’t fochten hadden in dat láán kwamen terug. Erebogen stonnen bij hun faak foar de deur.
Ut was in è tyd dat ut Túndorp bouwd wudde deur de Friso. Ut Túndorp, wert we as kiendes suveul tyd deurbrochten om te speulen. Dur was fan alles te finen op die bouwplek. Groate sáánbulten, bulten grindstienen en in è groan graven kalkkúlen met gebluste kalk. Ok speulden we in de huzen die’t in anbou waren. Mar dat was útkyken, want dur was un oppasser die’t as un gek achter oans an sat at we in de huzen an ut rotsoaien waren. Ja, wat wúst ók, der was de man deur de Friso foar in huurd. De jeugd fan ut bouwterrein ouhouwe.
Dat lukte de man vrij goëd en we waren ok wel bang foar disse man. Ut was un wat stevige man met un skipperspet op en un brilsje op syn neus.
hij Hiete Bosma of Boschma, dat weet ik niet krekt. Wel dat ur ut ut Somerrak kwam en dér folges mij un winkelsje had. Ut ston wat achterou in iën fan die smalle straatsjes.
Nou was ut sú, dat ók de kiendes fan ut Somerrak faak in ut Túndorp an ut speulen waren, werbij fansels ók wel us ut een en ander ferniëld wudde.
Mar ut was steevast gesoademieter tussen oans groepke út ut Sperkhem en de groep út ut Somerrak. Oarlog dus!!
Oans oarlogstúch beston ut hannenfol grindstienen, nou ja hannenfol, búsenfol kenne we beter sêge. Ut regende stienen over en weer. Su stonnen we dan as kiendes teugenover elkar. Werom?? Ik sú ut niet wete, mar ut was su.
Op un keer waren we weer an ut stienen gooien, toen un paar fan oanze jonges met sun hele groate rol an setten kwamen. Jim wete wel, die dingen wer at die groate witte kabels op saten die in è groan leit wudden foar stroom. P.E.B. kabels. Dit wudde oans ferdedigingswapen. We kropen allegaar achter dat groate gryze monster en rolden um al stienegoaiend richting Somerrakbuurt. Iën groat succes!! Dwas deur ut Sperkhem, via de Jan van Nassaustraat kwamen we in de Maria Louisestraat en stonnen sumar foar de Oppenhúzerdyk, bij de garage fan Rinnert de Jager. Mar toen keerde ut tij foar oans.
un groate kerel kwam op è fiets út ut Somerrak op oans ou setten. Die sú oans wel even te grazen nimme. Wij setten ut op un lopen, mar iën fan oans bleef staan. Ut was Hugo Varkenvisser. Hugo was un jonge die’t ut Indië kwam en krek un bitsje andes was as oans. Hugo bleef dus staan, wachtte tot de man met de fiets bij um was, en sloeg met iën klap met syn kapmes, un Klewang hiete dat ding,  de foarbáán fan de man syn fiets an gruzelementen. Toen sette ók Hugo ut op un lopen, de man ferslagen achterlatend. Wwij as kiendes  niet verwacht dat Hugo dat doën su- en waren dan ok wel bamg foar de gefolgen die dat hewwe sú. Toch hewwe wij dur noait weer wat fan hoard. Ut hele gebeuren had foar oans dus un goeie ouloop.
Ut gekke fan alles is noch dat je un dag later weer met disse selde kiendes speulden as ot ur niks gebeurd was. Konnen “groate” méénsen dat ok mar!!