FOETBALLE BIJ SNEEK.
In 1948 kwam ik as klein jonkje van een jaar of 8/9 te foetballen bij de foetbalferiëniging Sneek. Ik wudde indeeld bij de welpen en was su trots as een aap in myn swatte broekje en myn witte bloeske.
Myn foetbalskoenen ha‘k overnomen van een vier jaar ouwere jonge, die’t ok bij Sneek speulde en su waren seker twee maten te groat.
Ok saten dur nog van die loeihadde snúten op, as ot ur load in de neuzen sat.
De konst er wel ferskrikkeluk had met skiëte ast u bal op u neus fan è skoën kreegst, mar ut gebeurde ok wel dat myn hele skoën achter de bal an ging omdat su my veul te groat waren.
‘k Fon ut altyd machtig mooi at we teugen de jongens van Wit/Swat, Black Boys of andere clubs foetbalden, dat waren voor oans al echte útwedsstryden wer ast de hele week naar útsagst.
Van Waterpoortboys had geen ien toen noch hoord.
Ik ston altyd op è spil, mar dat kwam waarskynluk omdat ik niet sun dribbelaar was en soms meer ferlegen met de bal was, as dat ik dur op ston te wachten.
As ik dat sware kring weer op my ou kommen sach, wist ik niet hoe ‘k um su gou moogluk weer naar voren poeiere moest en dat lukte my wel aardig.
Ok de jeugd toernoaien fon ik altyd un groat feest, de was’t dan de hele dag an ut foetballen. Ik dee soms in ferskillende elftallen met, omdat dur faak te weinig jonges waren.
Met myn te groate skoenen paste ik wel in een hoger speulend groepke, mar ik moest ok wel us invalle bij kleinere jonges en dat wu wel us commentaar oplevere van de teugenpartij omdat ik myn gebrek an foetbalkunde compenseerde met hadde tekkels, su as dat su moai hiet en tussen de welpkes begon dat al gauw op te vallen.
Mar ut allermoaiste was at je sundachsmiddachs met je foetbalpakje an tydens de wedstryden fan ut ‘EERSTE’ as balle-jonges langs de lijn lope mochten, of nog mooier achter de goal staan mochten om naast skoaten ballen op te halen.
In de rust mochst dan op ut veld een balsje trappe en dan hast ut gefoël dat alle méénsen langs de kant speciaal voor dij komen waren.
Op un keer toen ut fluitsje snerpte voor de rust, floog ik as een haas ut doel in, wer ik achter staan had, om even voor kieper te speulen. Henk Stuut, jim wete wel die knaap met dat hadde skot liep nog in ut doel-gebiëd, sag de bal lêgen en skoat in myn richting.
En had was ie, mar ut ergste was, dat ie um precies op myn splinternieuw en nog nooit gebrúkte gereedskapkisje skoat, wérvan ik toen nog niet iëns wist wer ik ut later nog voor brúke moest en dat dee seer, hatstikke seer, dat sal ik die fertelle.
Ik hef su leit te janken, dat su na de rust saagsel op die plek del leit hewwe, omdat ut te drassig voor de goal wudden was.
Met un fleske drinken, wat su toen in sun houten bakje voor de bûk hangen hadden, hewwe su my toen weer wat tot bedaren kregen, sudat ik de tweedde helt weer langs de lijn staan hef, mar in een goal hef ik noait weer staan, dat sal jim wel dúdluk weze.
Ut was in è tiid van Tjitte Kootje, Joop Smit en die mannen en ik loof dat Ad Goesten die bij Wit/Swat weg kwam, toen ók al met speulde.
Su goëd at ik my herrinnere ken, ston Jan Brinksma toendertiid in u goal, mar ut kan keeper Hannie Kracht ok wel weest hewwe.
Ok was Joep Gerritsma altyd lâns ut veld anwezig en ast un keer niet wist hoe de stáán was en ut an Joep froegst, sei dy altyten: su staan met twee gelyk foor, of drie twee gelyk, mar de kreegst noait ut goeie antwoord fan die knaap.
Toch was dit un mooie tyd foar oans as jonges en su at jimme nou leze kenne, blyft dur altyd wel wat fan in je hoofd hangen.
Later hef ik ok noch bij Black Boys foetbald, mar dat wudde ok niks, sudat ik mar stopt bin met ut foetballen en ik hef de indruk dar su my ok nooit mist hewwe.
Ik hef my later dan ok mar ùtleeft in ut swemmen en skoanspringen en dat ging my heel wat beter ou.
Ik hou op, want ik sit al een kwartier lang 55 tot 60 jaar achterút te skrieven en su sege altyd dat je foarút siën mutte, dus mar een punt achter dit verhaal.
Cees Veenstra.