Van der Veen.  

       Disse Van der Veen woande an ut bolwerk en

       ferdiënde wat bij met ut hoornblazen. Dat ging as folcht,
       at dur ien trouwde, twaalf en un half jaar trouwd was,
       mar ok at dur un kien geboren wudde, dan konst de beste man

       in hure en kwam ie, ast ut froegst, desnoads ’s morres om vijf

       uur de buurt met un serenade ferassen,  wérfan ast de andre          

       morren nog pine kop hast, su fals speulde die man.

       Nou hadden we froeger buren, die’t twaalf en een half jaar

       trouwd waren, mar un bloëdhekel hadden an de musiek die ’t

       Van der Veen deurgááns hore liet. Tuurluk wudde de man deur de  

       buut besteld om dér syn serenade te bringen en ok om vijf uur morrens. 
   Toen de beste man de hoorn an syn lippen sette, ging al snel ut kajútraamke open
    en skreeuwde de bewoaner:,  sóódem…… op man met dat stuk blik,
    je make de hele buut wakker.
   Van der Veen stopte met speulen, skùdde de flieber ut syn hoorn en ferdween naar syn hûs an ut Bolwerk,
   niet begrypend wat ur nou weer an syn speulen mankeerde. Och, un mééns is ok nooit tefreden,

   al komme ju dur noch su froech foar út je bed.

   Cees Veenstra.

                                               .