De Sneeker skipper

 

 

Un Sneeker skipper ston na de oorlog te swetsen bij de Waterpoat en fertelde dat ur in ut najaar fan ’44, dus in é oarlog met syn diepladen skútsje op è Sneekermeer foer.

Op dat stuit kwam un Dútse bommewerper in dúkflucht op syn skip anfliegen met è bommelúken open.

 Ik docht, sei dur: Nou gáán wij en ut skûtsje dur an.!! Op ut selde moment komt

dur un Dútser met syn kop út ut lúk, die ‘t roept: Wat hewwe ju in skipper.??

Ik riep werom:  Súkerbieten !!

Oh, riep de Dútser: Faar dan mar deur.

En dat het myn geluk weest, andes had ik ut niet na fertelle kennen sei de skipper.

 

 

Disse selde bekende Sneeker skipper,- met kleine gouden oorrinkjes,- ston na de oarlog weer op ut “praathoekje’’ bij de Waterpoat.

Ut was un koue winterdag en de mannen hadden de kragen fan é jas recht op staan.

Un toerist, niet bekend in Sneek, froeg de weg naar De Jutryp en de skipper sei dat ur dan op ut goeie páád was.

Toen de goeie man sei, dat ur niet begreep dat de skippers ut niet koud hadden op hun praat hoekje, riep de betreffende skipper: Koud?, koud? Man, je wete niet werat je ’t over hewwe.

In u winter fan ’44 ston ik hier ók om iën de weg an te wyzen. Mar toen froar ut su had, dat toen ik myn finger in u richting fan u Lemmer útstak, ut fel my fan è finger ou strúpte.

En dan durve jou te sègen dat ut nou koud is. Nou goeie reis dan mar en ik hoop foar jou dat ju ut onderweegs warm houe kenne.

 

 

P.S. de skipper hiette Pietersma en woande na de oarlog in è 3^e Woudstraat.

Hij hat sun typische skipperskop, petsje op en fan dy moaie kleine gouden oorrinkjes.

 

 

Cees Veenstra.