Meiboom en pannenbier.  Cees Veenstra.

Ut was in de jaren 60 fan è forege eeuw. Ik werkte as timmerman bij annimmer
Jan de Dood en we bouwden húzen an de Goeman Borgesiuslaan. “Oans” keet ston op ut plak wer at nou ut moaie groen plantsoen leit, dus an de andere kant fan è staat, teugenover de te bouwen nije húzen.
We hadden al meer woaningen in è buurt boud, nameluk in de Dr. Kuiperlaan, de Van Hogendorpstraat en de Groen van Prinstererstraat. Nou dus an de andere kant fan è dyk.
We werkten dur met un man of twintuch, timmerlui, metselaars, opperlui, groanwerkers,  stucadoors en noch wat skilders.
Groate vriend Tabe Radsma, toen noch un jong kerel, hadden we as opsichter namens de Gemeente Sneek. At ur achter ut- en deur ut waterpastoestel ston te kyken,  ston ur in è spreidstand fanwege syn lengte, krek su at een giraffe staat at ur fan è groan eet.
Toekomstige bewoaners fan die húzen kwamen om de haverklap te siën at è bouw vorderde. En de bouw vorderde, dat hat baas Jan goed foar elkar. Ut duurde dan ók niet lang, of ut hoogste punt was bereikt- en dan kwam u run takke fan un boom op dak te staan. Un tradiesje in è bouw, die’t noch steeds bestaat. Dat betekende pannebier en fan è bewoaners wudde un foaike ferwachten. Dat kwan aarduch foar elkar, de measten gaven ut foar die tyd royale bedrach fan vijfentwintuch gulden. Dat was foar mij meer as un weekloan. Nou stonnen dur acht húzen in dat blok, dus dat sú acht keer vijfentwintuch is 200 gulden opsmite mutte. Dat was un tientje per man- en dat was feul foar die tyd.
Mar su at ut altyd gaat, was du run boer út è Legean, die’t elke week kwam te siën, mar nou niet thús gaf. Ók de week dérna geen boer te siën.
Nou was ut su, dat ur twee broers út è Legean bij oans an ut werk waren. Ut waren Roel en Hidde Akkerman (s). Hidde sei dat ur de boer wel wist te woanen- en dat ur de boer thús wel even opsoeke sú. En su gebeurde!!
Hidde ging ’s avens naar de boer en fertelde de bêste man ut ferhaal fan è meiboom en è tradiesje die ‘t ur bijhoarde. De boer hoorde ut ferhaal an, keek ferrekte súnich, mar ging in hús om geld te halen. Inwendig mopperend dat su um thús opsocht hadden. Die rot bouwfakkers ok!! Ut duurde even en de man kwam weer bij de foardeur, knipte syn beurs open- en sach noch súniger toen ur Hidde un gulden toestak. Hidde trok lykbleek weg- en sei: Mar Do…….wy binne mei tweintig man!! Nou , sei de boer: dan hawwe jim dochs un stjoer de man. Mar sei Hidde: de oaren hawwe allegearre vyfentweintich gune joun.
Nou was’t de boer die’t fan kleur ferskoat, ut road steeg um naar de kop. Met hast dichtknypte ogen en ut swit op ut hasses, socht ur noch un keer in syn beurs, haalde dur met de measte moeite noch vier gulden ut- en sei: Sju sa- en nou is’t my moai genôch!!
Un kwatsje de man, hij het ur vast un paar slapeloaze nachten fan had de stakker.
Ut was oans dúdeluk hoe ‘t ju Hereboer wurre konnen.