Jan de Wit, bijgenaamd “Akkerdekwak”.   Cees Veenstra

 

Ut was un echte Sneeker, hij hiete de Wit, mar syn bijnaam was” de Baron.” Nyt dat ur su ryk was of su, nee, ut sat um meer in sien manier fan lopen, de buk foarut en un houding as ot ur de honderdùzend an e kont hat. Ut was ok wel wat un meneer met syn hoedsje op u kop die’t trouwens altyd even lichte at ur een froumens teugen kwam.

Hij en syn frou hadden ok kiendes. Nee, over allemaal wil ik ut niet hewwe, mar wel even over syn seun Jan. Die hiete òk de Wit fan achternaam, toeval warskynluk.

Hij liep krek as syn fader, buk foarut en un slag in u rug. Mar su noemden um niet de Baron

su as sien fader, nee su noemden um Akkerdekwak , Jan Akkerdekwak. Su konnen de meeste Sneekers um ok wel.

Ut sal in de jaren sestug  fan de foriche eeuw  weest hewwe, dat Akkerdekwak un leuk autootsje te koop staan sag in u buut fan de Stiënklip.

 500 gulden froeg de bewoaner fan u Stiënklip foar ut fehikel, wat ur troues niet iens su gek ut sach. Op è plekken wer’t gin roest zat, was de lak best noch wel netsjes.

Ut leek Akkerdekwak wel wat, alhoewel ur sels gin rydbewys had, laat staan dat ur ferstáán fan auto’s had.

Nee, hij su ut autootsje deurferkope. Foar dy prys moest ur wel wat handel in sitte docht Jan.

Nou liet ik al wat deur skiemere dat Jan nooit veul te makken hat, laat staan 500 gulden.

Nee, foar sun groat bedrag moest Jan even wat bij liëne fansels.

Hij had massel, un goeie vriend wu ut ontbrekende bedrag wel anfulle, mar dan wu dur ok met dele in u winst at ut karke ferkocht wudde fansels.

Nou , dat begreep sels Jan wel, dus  toen su ut geld bij elkar hadden, su ut karke ophaalt wurre.

Mar de ferkoper wu eest syn centen hewwe, dér was de man nou iën keer koopman foar.

Na ut betalen fan ut wagensje liepen beide mannen met rooie koppen fan opwining naar hun autootsje toe, ut contactsleutelsje met un breed gebaar in ut kontaktslot stekend.

Ut su heve. Mar wat su ok draaiden, ut moterke starte niet. Accu naar de kloten.??, draadsje los?? Su wisten ut niet, mar su waren gelukkeg noch bij de ferkoper syn hús, die sú ut wel foar hen in orde make dochten su.

Akkerdekwak trok an è bel en de ferkoper dee open..Ut mo- mo- terke wil nyt sta- sta- tte sei Jan die’t altyd wat stotterde at ie ut sien doën raakte. Su, suden jou dur wel e  e  even naar siën wille want su su komme we niet su  fer.

Moterke??, sei de man, moterke,?? mar wie seit dat ur un moter in dat ding sit, dér hef ik ut niet over had. Ik hef dat autootsje just kocht foar de moter, omdat myn eigen moter stukken was.

Trouwes at u run moter in sitten had, hast um foar die prys ok niet kregen, dat snapst toch seker self ok wel. Akkerdekwak snapte dur tuurluk geen donder fan, mar hij had gin poat om op te staan. Had ie um eest mar probere mutten sei de ferkoper, eigen skuld, dikke bult.

Dur sat niks andes op dan ut kring su mar weer te ferkopen. Su poetsten um mooi op en Jan su foar de ferkoop sorge.

Ut karke kwam langs de weg te staan met un bodsje “TE KOOP” dur op en ut werkte, want su kregen un koper op bezoek.

Jan ston as un volleerd ferkoper met syn kont teugen de foarkant fan u auto ut ding an te pryzen en toen de koper wat aarzelde over de  ankoop, probeerde Jan ut met de legendarische

woorden: Je kenne um rustig kope,  “IK STAAN FOAR DE GEBREKEN”  en Jan ston niet iëns te liegen toen ur dat sei.  Dat kreeg de koper ok in e gaten en foardat de man ok mar iën keer probeerd had te statten, bedankte die friendeluk foar de eer.

Akkerdekwak is ut autootsje niet meer kwytraakt en un sloper het ur  ùteinluk foar sorcht dat ut karke an syn end kwam.

Later is “Akkerdekwak” ok noch trouwd weest, mar dat was ok geen succes. Ik trof um op un avend an in de snakbar op è  Jousterkade, ’s aves om een uur of negen.

Hij ston snotterend un patatsje mayo in te nimmen en had de tranen in è ogen.

Ik kreeg suver wat medelyden met e man, want hij beleefde sware tyden, dat konnen je su wel siën.

Toen kwam ut hoge woad er ut, want min of meer stotterend vertelde Jan dat syn frou dur ut naait was. Dat fon der su at ur sei ut ergste noch niet iëns, mar su sei dur, terwyl die noch hadder begon te snotteren,: su su het ut fetpansje ok ok noch met nomen. Ach ja,  Jan De Wit , alias Akkerdekwak was nou ien keer niet foar ut geluk geboren  su leek ut wel