De kermisbokser “Rocky Montana”.   Cees Veenstra

Ut was in de zestiger jaren fan de forige eeuw dat ur op ut
Martiniplein altyd un bokstent ston. Hij ston met è achterkant naar ut bestelhús keerd, sudat je fanou de kermis de bokstent goed siën konnen. De bokser was waarskynluk een geflipte amateurbokser, die op disse manier wat geld ferdiëne kon.
Syn naam??  Rocky, Rocky Montana. Nou was dat fansels niet syn echte naam, mar un fantasienaam voor de bokstent op è kermis.
Rocky Montana, ofwel: stenen berg, of op syn Sneekers: Stiënen berg of Stiënklip of suks wat. De man leek wel un bitsje op Silvester Stallone met syn swatte bos krulhaar en syn wel gespierde body. Mar dér hield de gelykenis  ók wel met op. Ut was een wat patseruch mansje, die op ut kleine houten podiumke  wat ston te showen met syn fersleten boksháánskoenen-  en fedder op syn leren skoensjes wat ston te touwtsje springen. Deur  de lúdsprekers wudden je met un hoop kabaal “útnoducht” om een partijtsje teugen “Rocky” te boksen.
De beloaning.
Tiën gulden foar de winnaar en vijf at je ferloren. De blauwe ogen kregen je dur fergees bij.
Nou was de baas fan Rocky, mar ók Rocky sels niet gêk fansels, dus niet iederiën kon sumar teugen Rocky bokse. Nee, je moesten fan te voren un ouspraak met è baas fan Rocky make.
Rocky moest fansels wel “heel” blieve, andes wudde dur geen cent ferdiënd sun avend.
Waren dur dan Sneekers die teugen hem bokse wúdden?, ja seker, in ieder gefal twee.
Twee “stoere” Sneekers die miënden dat su sterk waren en dat faaks met opgestroopte mouwen demonstreerden. Spierballen moesten je siën late nou.
De iëne hiette Johannes de Vries, bijnaam “Rooie Hannes”, de andere was Wiebren Brandsma, een jonge met ók een Silvester Stallone úterluk, mar sterk? Nee.
Disse mannen “ferdiënden” un paar centen in de bokstent, onder de foorwaarde dat su mekaar niet te hard slaan súden, dan kon de tent in elk gefal wat draaien blieve.
As jonges hewwe wij ok wel us un haan opstoken om teugen Rocky te boksen, mar noait gooiden su de haanskoën naar oans toe. We waren niet útferkoren.
Un Sneeker ferliëzer.
Ja, iën keer sach ik dat de haanskoën naar un man toegooid wudde wer ’t geen afspraak met maakt was. Die man was smoordronken en ston foar de bokstent te brullen dat hij wel met Rocky bokse wu. Ut was un echte Sneeker, ut was Linze Fokkema. Hem gooiden su de haanskoën toe en de tent stroomde vol fansels.
Ut liep slecht af foar Linze Fokkema, syn hele kop sat na ouloop onder ut bloëd en syn lippen waren deur de “held” Rocky kapot slagen. Strompelend kwam Linze fan ut podium ou en liep met un zakdoek foar ’t gesicht de houten trap del  en ging de kermis op. Dat trof: Kleine Sanny de Boer, un echte bokser en bij ut korps Mariniers sach ut bebloede gesicht fan Linze en froech hoe’t hij dêr an kommen was. Getúgen die’t alles siën hadden fertelden Sanny hoe een en ander gebeurd was. Sanny wist genoeg, liep naar de bokstent, klom ut trappensje op en sloeg met un paar rake klappen Rocky an gruzelementen. Ut was un soart fan grindbêd wudden.
Rocky kreeg fan syn baas un oud laken, depte syn bebloede kop en sjokte naar de langs ut water fan de Westersingel staande woanwagen.
De “echte” fans fan Rocky hewwe misskien noch wel even medelyden had met disse man, mar de meesten dochtenfan:  “Boantsje komt om syn loantsje”. Ja, ók ut leven fan un bokser kan soms hard weze.