Even omsiën

‘t Gelúd fan syn klompen, klonk deur de stad,

wrottend achter syn karre, wer’t ie skillen in had.

De pet op u kop en in ’t mesjesteren pak,

hij tôgde fan ut iëne naar ut andere plak.

Naar de faste klantsjes, ut spul stón al klaar,

su haalde hij de skillen in Sneek bij elkaar.

Was de karre fol, dan moest ut met de swiepe gebeure,

sien ‘peard’ moest u karre de stad dan deur skeure.
 En onder ut roepen fan: ‘Vort peard’,

ging dur bij hem ok niks meer fekeard



  Dan foar un sigaar naar ut bodehús
  want bij Boot foëlde hij um altyd thús.

  Met un drie keer,: dank je wel meneer
  en mar tot u folgende keer,

  gingen man en karre met deselde faart

  weer terug, naar de Krúzebroederstraat. 

  ’s Avens in u ‘groate zaal’, lurkend an un sigaar,

  had ie syn dag weer goëd foar mekaar.

  Prate met broer Fokke en soms met bezoek,

  ja, we hewwe ut over Germen, Germen van der Hoek.

   Cees Veenstra.