Bij ut onderwiis Cees Veenstra.
Ja, su woanden op stand su at dat hiet. Een straat met redeluk groate húzen en un moai utsicht op un plantsoentsje.
Achterhús un tún fan sun 12 meter diep, dan un voetpad en anslutend de tún fan è achterburen.
Dat waren wat kleinere húzen, mar dér wudde deurgaans ók wat minder ferdiënd.
De frou fan de onderwyzer was jarech- en hat un paar friendinnen en kennissen utnoadigd.
Ok twee buurfrouen die ’t achter hun woanden had su fraagd om te kommen.
Ut hele spul sat gesellech om è tafel
Myn man is ok bij ut onderwiis sei de ene achterbuurfrou tidens de ferjaardach-visite. Ut waren foar har onbekende frouen wer at su ut teugen sei. ’t Sal wel famielje fan è jariche wese docht su self.
Ja, de hele visite sat te swetsen over de goeie en bêst betaalde banen fan hun ferder afwesuche echtgenoaten. Fansels waren dur frouen werfan de man un bêste en goëd betaalde baan had.
Mar su konnen dur su augrysluk over opskeppe.
Myn man Peter is directeur bij de bank, sei un andere frou. Nou dan weest ut wel, dan sit ur wel us een kwatsje tussen è dubbelstjes.
Su had iedere frou wel un ferhaal over de geweldige baan fan hun andere helt, die roaie oren krije suden at su self de ferhalen over hun hore konnen.
Mar myn man is skoaldirecteur sei un frou met un knoetsje in ut haar. Opstoken haar noeme su dat. Disse keer ston ut bij hur wat kakkeruch, mar ut paste wel bij ut hoochdravende ferhaal wat su dur bij ou stak.
Myn man is fandaach met è trein naar un fergadering in Groningen. Dat trof moai sei de frou, hoefde ik niet in myn eigen Fiat te kommen. Niet dat ut niet un leuke auto is hoor, mar ik fyn ut ok wel us leuk om in è B.M.W. fan oans te ryden.
De achterbuurfrou fan è jariche frou,- werfan de man ok un ‘goeie’ baan had, hoorde ut allemaal met ferbazing an. Hadden die méénsen ut nou allemaal sun stuk beter dan at sij ut hadden? Of saten su gewoan bij elkar op te swetsen.
Ja, sei su teugen de frou die naast hur sat, myn man is ok bij ut onderwiis, hij is facilitair medewerker. Hij fersorgt de logestiek fan de hele skoal. “Facilitair”, un woard werfan su self de betekenis niet wist, mar wat kon hur dat skele.
Ja, hur man was conciërge bij een ambachtskoal, mar dat hoefde die blaaskaak naast hur niet te weten. Per slot fan rekening fertelde su geen leuges.
Hur man dee syn werk goed en de directeur fan è skoal waardeerde dat, hij had toch krek un paar weken leden un getúúgskrift en un gloëdnij horloge fan u skoal kregen omdat ur 25 jaar bij de skoal in diënst weest was. Nou dat krije ju niet at de gangen niet goed skoan binne. En op dat getúúgskrift staat ok ut woard; “facilitair medewerker”.
Myn man is ók op un skoal an ut werk, sei de andere buurfrou die’t un eindsje fedderop sat.
Hij het un heel hooge functie, hij het wel meer as driehonderd méénsen onder um.
De andere frouen hoorden ut met ferbazing an. Meer as driehonderd méénsen onder je, nou dan hadden ju ut niet slecht deen. De buurfrou groeide en gloeide toen su sag dat u andere frouen suver un bitsje ougunstich naar hur keken.
Allienuch de jareche frou keek hur wat freemd an. Die wist wat foar werk de man fan è achterbuurfrou dee, mar dat hoefde de rest fan u visite niet te weten.
De frou self docht; ik hoef su toch seker niet te fertellen dat myn man DAKDEKKER is.