Eeuwige jeugd. Cees Veenstra
We waren op visitie bij hur thús. Prate over de slagerij die’t su froeger hadden.
Ut was un Kateliek frouwtsje fan ik miënde 92 jaar.
Su prate as Brugman, mar ja die was as pater fansels froeger ok Kateliek.
De slagerij die’t su froeger hadden ston an è Gedempte Pôle, der hat su ut groatste deel fan hur leven woand.
Su hadden un drukke saak had su at su sei. Fan ’s morgens froeg tot ’s avens laat in de weer. Nee, niet alleen met è saak, mar ok de kiendes die su hadden waren hannebieners weest.
Ut was un allemachtich geselluch froutsje wer’t we saten. Su prate folút over froeger en su had un goed geheugen su as bleek. Su wist noch un hoop dingen fan froeger te fertellen. Nou was ut oans der eigenluk ok wel om te doën.
We waren bezug met un ferhaal over de slagerijen die’t froeger in è stad weest waren.
13 kiendes had su op è wereld setten, ut was hur niet an te siën. Ik sei: 13 kienders? Hadden jimme dan noch wel tyd foar de saak. Nou must us hore jonge, seit su teugen mij, wij hadden froeger geen tillevisie su as nou.
Dit was even un deurdinkerke, mar ik was dur gau ut. Sei deden andere dingen as ’s avens tillevisie kieke. Ik prakkeseerde dur over om ut ding ók mar de deur út te doën.
Toen liet su ut ferleden even ruste en begon te fertellen hoe su hur tyd overdag deurbrocht. Su dee ut húshouden noch self su at se sei, mar had iën keer in è week un hulpke.
En oh ja, dan gaan ik wel us naar ut Bonefaciushús om die ouwe meensen te helpen. Su sei ut op un toan as ot ut de gewoanste saak fan è wereld was.
Mar hoe gane jou dér dan heen froeg ik hur. Met è Mercedes was ut antwoard.
Ryde jou dan noch self , sei ik. Ja wis jong, sei ut frouwtsje; myn Mercedes staat hier foar, wúst um even siën? Su stapte kwiek fan è stoel en ging my foar naar de gang. Kyk, sei su; dér staat ie en su wees naar hur rollator die in un hoekje fan è gang ston.
Tot myn groate ferbazing liep su naar ut ding toe, pakte um met beide hannen beet en tilde ut hele ding su un meter fan è groan.
Pretoogjes keken my an terwyl su útriep: Kyk , dit- is- nou- myn- Mercedes.
Stom ferbaasd ston ik hur an te staren, 92 jaar en un levensfreugde su at ju ut selden siën op die leeftyd. Ik was toen 72 jaar, mar ik begon my suver wat oud te foëlen.
Na noch un bakje koffie hewwe we ouskiëd nomen en bin ik op hús an setten.
Ik docht noch us even terug an ut frouwtsje fan 92. Su ik dan miskien noch 20 jaar tegoëd hewwe? De tyd sal ut lere, mar ondertussen doën ik myn best.
Oh ja, wie dat frouwtsje was? Ha, Ha….dink dér mar us over na.