Foarjaar 2007
,t Was begin maart om su maar te sêgen,
de kieviten kwamen weer massaal.
en ok de skriezen kwamen eies lêgen,
su waren dur weer allemaal.
,t Gras begon wat op te skiëten,
met hier en dêr een flinke bos
en méénsen begonnen te geniëten,
de fogels leiden dur op los.
Allegaar fan die moaie eikes,
su mar midden in ut láán
en dan ut dúkelen van de hykes,
ja, ut foarjaar kwam dur aan.
Toen kwamen de natuur beskermers,
eies soeke, ’t was nou de tyd,
nesten wudden su maar leeg haald
tot de fogels hun ferdriët.
Mar ut ergste moest nog komme,
want è regen was foarspeld,
de boeren met hun jarre tonne
pletten de laatste eikes fan ut veld.
Met hun groate eiersnijders,
injecteurs noeme su dat,
rage su ut hele laan deur,
de laatste nesten gaan dan plat.
De fogels kenne op nij beginne,
weer een nest, weer án de leg,
mar dan komt de maaimachine
hè die beesten dus weer pech.
En de méénsen dan mar seure,
de fogelstààn gaat achterút,
jongens dur mut wat gebeure,
nim nou toch us een beslút.
Eerder meste, later maaie??
geef die beesten toch een kááns
dan mar us géén eies soeke,
een Fries die is dat toch wel mááns.
Laat de natuur syn gang us gaan
en blief us hielendal út ’t veld,
je salle dur fersteld fan staan
hoe alles sich dan weer hersteld.
Mogeluk weer heel feul fogels
in oans mooie Friesche gras,
dan sal ut miskien weer komme
su as ut ooit froeger was.
Cees Veenstra
ဢ