400 jaar Waterpoat 1613-2013.
We skrieve 2013, de Waterpoat is krek 400 jaar oud. Ut is um niet an te siën, want hij staat ur noch kreas bij.
Nou het ut spulsje in ut ferleden ok noch al us een keer un opknapbeutsje had en dat is ok wel te begrypen.
In ut jaar 1939 het ur noch un groate beurt had en dat was krek in ut jaar foar myn geboarte.
Ourond in tiid hef ik im dus sun 16 à 17 % fan syn ‘leven’ metmaakt, ofwel sun 67 jaar, de easte jaren fan myn leven niét met teld,
want toen wist ik ók niks fan è waterpoat.
Wat ik wel weet is ut folgende; as jonkje fan un jaar of zes gongen we in è winter at ur sneeuw lei met oans sleedsjes naar de waterpoat
Je konnen dur toen noch an beide syden met un sleedsje ou glyde, want ferkeer was ur hast noch niet.
De kant fan è Lemmerdyk had oanse foarkeur, want dat was de steilste kant en kreeg de sliede de measte snelhyd. Je skôten dan met je sliede met un rot gang over de toen noch ‘stille’ Lemmerdyk.
Op bijgaande foto kenne ji
m noch siën hoe at u situaasje toen was. An è rechtersyde fan u oprit had è gemeente un bod delsetten, wer op ston dat ju niet met koeien, mar ók niet met un auto of moterfiets over de waterpoart mochten. Hoe kregen su ut toendertiid in è hasses? In è jaren ’60 fan è foruge eeuw hewwe su disse moaie opgang ferfongen deur de trappen die’t ur nou noch sit.
Nou kon dat ok niet andes fansels want ut ferkeer op è Lemmerdyk wudde smoardruk en ut was dur altyd op passen met tie skuine op en afrit.
An è andere syde konnen ju noch wel moai speule, we flogen as kiendes fanou de anlegkade bij de steilte bij de toren teugen è helling op en probeerden dan de leuning langs ut talud fast te pakken. Je moesten dan wel hast gymskoenen an hewwe, want met gladde soalen wu ut meastentiids niet lukke.
We hewwe dér wat ou speuld as kiendes, want in è winter maakten we an die syde later ok faaks un glydbaan. Un anloopke fanou de gele stiensjes onder de boog en dan met un rot gang nar beneden.
Meastentiids kwamen we niet fedder as ut tabakswinkelsje fan De Boer, mar dat was al un moai end glyden fansels.
Ik hef der troues noch un moai ‘grapke’ beleefd as jonge. Un friendsje fan mij kwam boven de brandweerkaserne te woanen, omdat syn fader bij de brandweer was. Oudere Sneekers salle de naam noch wel kenne, ut was Tymen Broodwinder, syn seun Piet was un friendsje fan mij.
Sudoènde kwam ik noch al us over de waterpoat, mar dat gong niet altyd goed.
Toen ‘k op è ambachtskoal sat, ha 'k un tweedehááns fiets die’t deur myn oudere broer heel moai opknapt was, foar un skappeluk pryske overnomen.
Ut ding sach dur út as nij, ik had noch noait sun moaie fiets had. Ik was un jaar of feertien en su trots as un aap su ik myn ‘nije’ fiets an myn friendsje Piet siën late. Mar dérfoar ‘moest’ ik wel over de waterpoart fansels.
Nou was dat niet su slim, want dat ha’k met è fiets al feul faker deen. Dus ik lopend met u fiets an è haan naar boven, in iën sprong op ut sadel en met un rotgang bij die helling del.
Nou, ut wudde un rotgang, want op è krúsing knalde ik boven op un auto die’t fan rechts kwam. Auto beskadugd,- en fiets naar syn groatsje.
Ut karke was wel un centimeter of dertuch kotter wudden. Ut was foar mij einde fiets, die ging su op è skroathoop. Ut het un skofke duurt foardat ik weer un andere fiets ‘kreeg’, want ik moest um sels in myn frije tiid ferdiëne. Dat was hoofdsakeluk broad en koek rond bringe in u Noaderhoek, dat dee ik dan op saterdachmiddach foar bakker Volkers. Su hadden de winkel op ut hoekje fan ut Leeuwenburg en è Skarnestraat. Toen’k troues foar ut east broad en ander spul foar um fut bringe moest naar de Noaderhoek, he’k noch un freemd akkefietje had. De bêste man troande my naar un groate transsportfiets met sun joekel fan un rieten korf dur op. Dér moest ik de brúnbakken negoasje met besorge.
Ut kring was su groat in myn ogen, dat ik ut súver niet andurfde om op te stappen. De bakker su syn jongste maatsje wel even helpe en met un folle korf en un duwke in è rug kwam ik op gang.
Ut su niet lang dure, na un meter of tiên lei ik met ut hele soadsje over de flakte. Gelukkich is ut fedder goëd gaan en hef ik dérna met veul plesier bij disse bakker werkt.
Cees Veenstra.